دردها و رنجهای مسیح، از باغ جتسیمانی گرفته تا صلیب،

چیزهائی هستند که درک محدود ما انسانها هیچوقت نمی تواند، به عمق آنان پی ببرد.

"آنگاه عیسی با ایشان به موضعی که مسمّی

به جتسیمانی بود رسیده، به شاگردان خود گفت:

در اینجا بنشینید تا من رفته، در آنجا دعا کنم."

انجیل مقدس، متی ۲۶: ۳۶

          چارلز اسپرجن، مرد خدا و واعظ انجیل در نیمۀ دوم قرن ۱۹ میلادی، در انگلستان، که خواندن موعظه های او را قویاً به شما توصیه می کنم، در یکی از موعظه هایش به کلیسایش گفت:" کافی نیست که شما فقط در مورد مسیح بشنوید و یا بخوانید. باید خودتان بر اساس کلام خدا، در مورد مسیح تفکر کنید، و خداوند را از آن خود بدانید. . . با مسیح در کلام و دعا خلوت کنید، اگر می خواهید او را بشناسید." ولی حتی زمانی که ما با تمامی دقت و کوشش، به نصحیت اسپرجن گوش داده، بر خداوند عیسی مسیح و خدمت او تعمق می کنیم، باز هم بسیاری مطالب هستند که فراسوی قدرت درک ما انسان ها قرار دارند.

          مشکل است عمق درد مسیح را که بر صلیب به اوج خود رسید درک کرد. اگرچه هیچ کس منکر رنجهای فیزیکی خداوندمان نمی شود، تازیانه با شلاق خار دار، کتک خوردنها، درد وحشتناک میخها بر صلیب، آویزان بودن در آن حالت، گرسنه و تشنه، زیر آفتاب سوزان خاورمیانه، حداقل برای ساعات ۹ الی ۱۲ ظهر، پیش از آنکه تاریکی روی زمین را فراگیرد، و انواع شکنجه های دیگر، ولی هیچ کدام اینان به پای درد و رنج روحانی صلیب نمی رسد. رنج صلیب، رنج بر خود گرفتن، درد نوشیدن کثافات و رجاسات گناهان من وشما بود، توسط کسی که قدوس کامل می بود. حتی با خدمت منور سازی روح القدس، که کلام را برای ما روشن می کند، درک سنگینی رنجی که مسیح بر صلیب کشید، هنگامی که گناهان ما را بر خود گرفت، در قدرت فکری ما انسانها نمی گنجد.

          مانند تمامی قسمتهای دیگر زندگانی مسیح بر زمین، درد و رنج او از باغ جتسیمانی تا بر صلیب، جزو نقشۀ از پیش مقرر شدۀ خدا برای نجات آسمانی ما بود. اندوه شدید مسیح و جدالی که در درون خود در باغ جتسیمانی داشت، برای انجام ماموریت برداشتن گناهان ایمانداران بخودش، با تصویری که کلام خدا در مورد آن یگانه نجات دهندۀ جهان به ما ارائه می دهد، همخوانی کامل دارد. "زیرا به حضور وی (خدا) مثل نهال و مانند ریشه در زمین خشک خواهد رویید. او را نه صورتی و نه جمالی می باشد. و چون او را می نگریم، منظری ندارد که مشتاق او باشیم. خوار و نزدمان مردود و صاحب غمها، و رنج دیده، و مثل کسی که رویها را از او بپوشانند و خوار شده که او را به حساب نیآوردیم." کتاب مقدس، اشعیا ۵۳: ۲- ۳.

          خداوند ما، در طی نبرد خود در باغ جتسیمانی، در یکی از ساعات تاریک خدمتش بر زمین، بهترین نمونۀ خداپسندانه برای روبرو شدن با سختی ها و وسوسه ها، و واکنش نشان دادن در چنین شرایطی را به ما ارائه می دهد. وقتی آنچه که مسیح انجام داد را در نظر می گیریم، هیبت مرگ فداکارانۀ مسیح بخاطر ما، و واکنش او به ضدیتها، باید تمامی وجود ما را با یک نوع خداترسی توام با احترام، فرو گیرد، و ما را برانگیزاند که با وفاداری بیشتر از نمونۀ او پیروی کنیم.

امروز در دعا از پدر آسمانی بخواهیم،

که به ما قوت دهد،

تا با قاطعیت بیشتری،

از نمونۀ مسیح در مقابل ضدیتها پیروی نمائیم.

به صلیب بنگرید.

سهراب رامتین
Sohrab Ramtin